Kobiety dla demokratycznej (r)ewolucji Women for Democratic (R)evolution النساء من اجل الثورة الديموقراطية Scenariusze warsztatów międzykulturowych i komiksowych Intercultural and comics workshops scenarios سيناريوهات ورش عمل الثقافات والكومكسات
Redakcja merytoryczna/substantive editorship: Agnieszka Cichocka Anna Miler Redakcja językowa i korekta/language editorship and correction: Agnieszka Cichocka Anna Miler Tłumaczenia z jęz. angielskiego/translation from English Bartłomiej Łuniewicz Tłumaczenia z jęz. arabskiego/translation from Arabic: Bashar Akil/Agnieszka Bajdor Projekt graficzny i skład/graphic design and composotion: Patrycja Orzechowska Wydawca/Publisher: Nadbałtyckie Centrum Kultury w Gdańsku ISBN: 978-83-931394-9-1 www.nck.org.pl Gdańsk 2014 Publikacja jest wynikiem projektu Kobiety dla demokratycznej (r)ewolucji realizowanego przez Nadbałtyckie Centrum Kultury w Gdańsku w partnerstwie ze Stowarzyszeniem Arteria i Centrum Kultury i Sztuki Współczesnej Darb 1718 przy wsparciu finansowym Fundacji im. Anny Lindh. Odpowiedzialność za merytoryczną treść publikacji ponosi Nadbałtyckie Centrum Kultury w Gdańsku. Treści zawarte w niniejszej publikacji niekoniecznie odzwierciedlają oficjalne stanowisko Fundacji im. Anny Lindh. Publication is an outcome of Women for Democratic (R)evolution project realized by the Baltic Sea Cultural Centre in partnership with Arteria Association and Contemporary Art & Culture Center with financial support from Anna Lindh Foundation. The content of this publication is the sole responsibility of the Baltic Sea Cultural Centre and does not necessarily reflect the position of Anna Lindh Foundation.
Women for Democratic (R)evolution / Kobiety dla Demokratycznej (R)ewolucji to interdyscyplinarny projekt realizowany przez Nadbałtyckie Centrum Kultury w Gdańsku w partnerstwie ze Stowarzyszeniem Arteria i Centrum Kultury i Sztuki Współczesnej Darb 1718 z Kairu przy wsparciu finansowym Fundacji im. Anny Lindh. Projekt odbył się w ramach 8. Festiwalu Kultur Świata Okno na świat. Skierowany był do młodych artystek z Polski i Egiptu, a jego celem było zwrócenie poprzez sztukę uwagi na rolę kobiet w sferze publicznej i społeczeństwie obywatelskim. Składał się z warsztatów międzykulturowych i komiksowych, wydarzeń kulturalnych, wystaw oraz publikacji powarsztatowych. Inspiracją dla projektu były przemiany społeczne i polityczne w północnej Afryce, które stały się tematem 8. Festiwalu Kultur Świata. Pomysłodawczynie czerpały także z wcześniej realizowanego przez Stowarzyszenie Arteria projektu Dziewczyny też rysują komiksy!. Rola kobiet w życiu społecznym i politycznym jest mało znana i doceniana. Ich udział w aktywnościach politycznych wiąże się niejednokrotnie z koniecznością przezwyciężania licznych kulturowych nakazów i zakazów. Uczestniczki projektu wzięły udział w spacerze po terenach dawnej Stoczni Gdańskiej śladami w sierpniu 1980 roku: Anny Walentynowicz, Aliny Pienkowskiej, Joanny Dudy-Gwiazdy, Henryki Krzywonos i innych, aby poznać realia tego zaangażowania w Polsce w latach 80. Kobiety odegrały istotną rolę również podczas rewolucji w Egipcie. Przekształcanie świata to także codzienny trud kobiet - matek, babek, sióstr. Przeciwności, z którymi się zmagają, stały się tematem rozmów i rysunków podczas warsztatów. Wierzymy, że sztuka odgrywa dużą rolę w budowaniu otwartych i pluralistycznych społeczeństw, że pozwala budować mosty i mówić o ważnych sprawach. Komiks niejednokrotnie w swojej historii stawał się środkiem rozpowszechniania treści emancypacyjnych. Operując głównie obrazem może docierać do ludzi w różnych częściach świata. Opierając się na tych przekonaniach przygotowałyśmy koncepcję polsko-egipskiego projektu, którego główną częścią były warsztaty komiksowe spotkanie twórczyń z Egiptu i z Polski. Kiedy partnerem Nadbałtyckiego Centrum Kultury i Stowarzyszenia Arteria stało się Centrum Kultury i Sztuki Współczesnej Darb 1718 działające w Kairze, projekt nabrał realnych kształtów i zyskał międzykulturowy wymiar. Wprowadzeniem do warsztatów komiksowych, trwających od 11 do 15 listopada w Ratuszu Staromiejskim w Gdańsku, był jednodniowy warsztat międzykulturowy dla uczestniczek projektu (10 rysowniczek z Egiptu oraz 20 rysowniczek z Polski) oraz prowadzących warsztaty. Otwarta dyskusja o demokracji, prawach człowieka, równouprawnieniu i różnorodności pomogła uczestniczkom lepiej zrozumieć motyw przewodni projektu, spotkanie stworzyło także swobodną przestrzeń do poznania się i integracji. Efektem pięciodniowej pracy na warsztatach komiksowych są komiksy, rysunki, kolaże oraz forma przestrzenna, które znalazły się na wystawie. Rysowniczki z Polski i z Egiptu pracowały w trzech grupach, które prowadzili: Beata Sosnowska, Jacek Frąś i Mohamed Salah. Praca w każdej z warsztatowych grup przebiegała w inny sposób. Beata Sosnowska zachęcała uczestniczki do opowiedzenia historii swojego kraju przez dzieje kobiet w ich rodzinach. Z kolei Jacek Frąś i Mohamed Salah duży nacisk kładli na doskonalenie umiejętności tworzenia opowieści w formie komiksu. Jacek Frąś wybrał do publicznej prezentacji komiksy i rysunki spośród wszystkich stworzonych podczas
warsztatów plansz, w grupach Beaty Sosnowskiej i Mohameda Salaha powstały prace, które podsumowywały cały tydzień dyskusji i ćwiczeń. Zaprezentowane na wystawie komiksy i rysunki pokazują jak duży wpływ miała na rysowniczki wspólna praca. Przeplatają się w nich polskie i egipskie wątki. To właśnie możliwość wspólnej pracy, poznania swoich kultur i warunków życia w Polsce i w Egipcie, proces przemiany świadomości oraz większą otwartość na siebie nawzajem uczestniczki wymieniały jako największą wartość udziału w warsztatach. Były to także źródła ich artystycznych inspiracji. Prace prezentowane na wystawie są pełne emocji tych, które towarzyszą przedstawianym tematom: relacjom z kobietami w swojej rodzinie, dojrzewaniu, przekraczaniu ról tradycyjnie przypisanych kobietom, ale też tych, które towarzyszyły pokonywaniu kolejnych barier w komunikacji i próbie zrozumienia siebie nawzajem. Najważniejsze w trakcie projektu, co podkreślają uczestniczki, było spotkanie się kobiet pochodzących z dwóch różnych kultur - Polski i z Egiptu. Różnią się wiekiem, wykształceniem, sytuacją rodzinną i zawodową. Praca w grupie, w parach, opowiadanie sobie historii życia swojego i swojej rodziny, refleksja nad historią, która wpływa na życie konkretnych ludzi przełamywało bariery między nimi. Wiele z nich ostatniego dnia warsztatów mówiło o tym, że wszystkie są podobnymi do siebie kobietami z podobnymi problemami i doświadczeniami, choć z drugiej strony widziały różnice codziennych warunków życia. Wartością projektu była także możliwość doskonalenia swojego warsztatu rysowniczego i umiejętności opowiadania historii. Ponieważ wiele z uczestniczek uczy lub wykłada, nowe umiejętności i wiedza zostaną przez nie przekazane innym osobom. Warsztaty przypomniały także, jaką siłę może mieć sztuka, stwarzając przestrzeń do mówienia o ważnych kwestiach. Możliwość dyskusji nad przyjętymi rozwiązaniami formalnymi, pozwalała uczestniczkom szukać nowych sposobów wyrażania siebie. Podczas warsztatów powstała przestrzeń do dialogu, w której rysowniczki poczuły się wolne, mogły swobodnie opowiedzieć o swoich uczuciach i doświadczeniach, odkrywać w sztuce siebie, zrozumieć, że dobrze się różnić i że, choć historia każdej z nich była inna, złożyły się one na jedną opowieść. Wystawa prezentowana była w Międzynarodowym Centrum Kultury w Krakowie, w Galerii Cheap East w Poznaniu, w Mediatece we Wrocławiu oraz w Centrum Kultury i Sztuki Współczesnej Darb 1718 w Kairze. Możliwa była dzięki współpracy z członkami Polskiej Sieci Fundacji im. Anny Lindh. Dziękujemy wszystkim osobom zaangażowanym w realizację tego projektu. Było on dużym wyzwaniem merytorycznym i organizacyjnym. Dziękujemy uczestniczkom i prowadzącym za ogromną energię twórczą. To Wasz udział wypełnił projekt treścią. Dziękujemy! Planujemy kolejne prezentacje wystawy w Polsce i za granicą, pracujemy również nad kontynuacją projektu. Jednak najbardziej nas cieszy, że uczestniczki utrzymują kontakt i rozpoczynają wspólne działania. W Państwa ręce oddajemy scenariusze zajęć, które powstały na podstawie doświadczeń warsztatowych. Zachęcamy do ich wykorzystania. Anna Miler i Agnieszka Cichocka
Women for Democratic (R)evolution / Kobiety dla Demokratycznej (R)ewolucji is an interdisciplinary project realized by the Baltic Sea Cultural Centre in Gdańsk in partnership with Arteria Association and Contemporary Culture and Art Centre Darb 1718 from Cairo with financial support of Anna Lindh Foundation. The project took place within the 8 th Festival of World Cultures Window onto the world. It was directed at young artists from Poland and Egypt and its aim was to emphasize the role of women in public sphere and civil society through art. The project consisted of intercultural and comics workshops, cultural events, post-comics exhibitions and publications. Inspiration for the project were social and political changes across Northern Africa which became the main theme for the 8th Festival of World Cultures Window onto the world. The originators were also inspired by the project Girls also draw comics" previously conducted by Arteria Association. The role of women in social and political life is little known and underappreciated. Their participation in political activities is often connected with a necessity to overcome many cultural obligations and prohibitions. Project participants took part in a walk around territories of the former Gdansk Shipyard following footsteps of women taking part in the strike in August 1980 - Anna Walentynowicz, Alina Pieńkowski, Joanna Duda- Stars, Henryki Krzywonos and others to learn about the commitment they took in Poland in the 80s. Women also played an important role during the revolution in Egypt. Transforming the world is also a daily effort of women - mothers, grandmothers, sisters. Adversities they are facing have become the topic of conversations and drawings during the workshops. We believe that art plays a crucial role in building open and plural societies, that it allows to build bridges and talk about important issues. Comics has often become means of disseminating emancipatory themes. Being a mostly graphic form it can reach people of various nationalities. Based on these beliefs we prepared a concept of Polish - Egyptian project which main part were comics workshops meetings of artists from Poland and Egypt. When the Contemporary Culture and Art Centre Darb 1718 from Cairo became the partner of the Baltic Sea Cultural Centre and Arteria Association the project was enriched by a real intercultural dimension. Introduction to the comics workshops lasting from 11 to 15 November at the Old Town Hall in Gdansk, was a one-day intercultural workshop for project participants (10 artists from Egypt and 20 artists from Poland), and the leaders of comics workshops. Open discussion on democracy, human rights, equality and diversity helped the participants better understand the theme of the project, the meeting also created an open space for interaction and integration. The result of a five-day work at the comics workshops are comics, drawings, collages, and a spatial form, which were all presented at the final exhibition. Polish and Egyptian cartoonists worked in three groups, which were led by Beata Sosnowska, Jacek Frąś and Mohamed Salah. Work in each of the groups proceeded in another way. Beata Sosnowska encouraged participants to tell the history of their country through stories of women in their families. Jacek Frąś and Mohamed Salah emphasized improving artistic abilities to create stories in comics form. Jacek Frąś chose for the final exhibition
drawings from all comics boards created during the workshop, in groups of Beata Sosnowska and Mohamed Salah works summarizing the entire week of discussions and exercises were created. Comics and drawings presented at the exhibition show how influential for both Polish and Egyptian participants was the common work. It is very visible that Polish and Egyptian themes intersperse. Among the greatest values that the participants mentioned as the results of the workshops were: opportunity to work together and get to know each others cultures and living conditions, the process of transformation one s own consciousness and a greater openness to each other. These were also the sources of their artistic inspirations. The works presented at the exhibition are full of emotions - those that accompany presented topics: relationships with women in their families, growing up, going beyond the roles traditionally assigned to women, but also those that accompanied overcoming barriers of communication and trying to understand each other. The most important in the project, which is emphasized by the participants, was the meeting of women from two different cultures Poland and Egypt. They differ in age, education background, family and professional situation. Working in a group, in pairs, telling stories of their lives and lives of their families, reflection on history affecting lives of real people helped to overcome barriers between them. On the last day of workshops many of them said that they were all women with similar problems and experiences, but on the other hand, they saw differences in daily living conditions. The value of the project was the opportunity to improve drawing and storytelling skills. Since many of the participants teach, these new skills and knowledge will be passed on to other people. The workshop also reminded how powerful can art be, creating space to talk about important issues. Opportunity to discuss various formal arrangements, allowed the participants to look for new ways to express themselves. The workshops created space for dialogue, in which the artists felt free, they could freely talk about their feelings and experiences, discover themselves in art and understand that it is good to differ and that, although the history of each of them was different, they made up for one story. The exhibition was presented at the International Culture Centre in Cracow, Cheap East Gallery in Poznań, Mediateka in Wrocław and Contemporary Culture and Art Centre Darb 1718 in Cairo. It was possible thanks to the cooperation with members of the Polish Network of Anna Lindh Foundation. We would like to thank all people involved in this project. It was a big challenge both in terms of the content and its organization. We would like to thank participants and the leading artists for their great creative energy. This is you that filled the project with the content. Thank you! We are planning further presentations of the exhibition in Poland and abroad. We are also working on continuation of the project. But we are mostly pleased with the fact that participants keep in touch with each other and started various joint activities.
We present to you a publication containing lesson scenarios which were created based on experience from the workshops and we would like to encourage you to use them in your work. Anna Miler and Agnieszka Cichocka "النساء من أجل الثورة الديمقراطية " هو مشروع متعدد التخصصات يقوم بتنفيذه المركز الثقافي بحر البلطيق في جدانسك ف $$ ي شراكة مع جمعية أرتيريا و مركزالثقافية درب 1718 للفنون المعاصرة في القاهرة بدعم من مؤسس $$ ة آن $$ ا لين $$ د. اس $$ تغرق المش $$ روع المق $$ ام في مهرجان الثامن للثقافات العالمية "نافذة على العالم". كان موجه إلى الفنانات الشابات م $$ ن بولن $$ دا ومص $$ ر وك $$ ان ه $$ دفه رس $ م م $$ ن خلل الفن دور المرأة في المجتمع العام والمجال المدني. تألف م $$ ن ورش $$ ة عم $$ ل والكت $$ ب المص $$ ورة والثقاف $$ ات والح $$ داث الثقافي $$ ة والمع $$ ارض والمنشورات. وكان مصدر الهام المشروع التغيرات الجتماعية والسياسية في شمال أفريقيا والتي أص $$ بحت موض $$ وع المهرج $$ ان الث $$ امن للثقافات العالمية. كما ان كانت المنشئات قد أجريت سابقا من قبل مشروع المنظم من قبل ارتيريا "الفتيات أيضا ترسمن الكوميكس". دور المرأة في الحياة الجتماعية والسياسية ليس معروف ومق ردر. مشاركتهم في النشطة السياسية غالبا ما ترتبط مع الحاج $$ ة إل $$ ى التغل $$ ب عل $$ ى العدي $$ د م $$ ن المه $$ ام الثقافي $$ ة. أص $$ بح قس $$ ما م $$ ن المش $$ روع المش $$ ي م $$ ن عل $$ ى خط $$ ى المش $$ اركات بالض $$$ راب)انرا ف $$ الينتينوفيتش, ألين $$ ا بينكوفسكا, جوانا دودا جفيازدا, هنريكا كجيفونوس( في ترس $$ انة جدانس $$ ك فيالثمانين $$ ات. لعب $$ ت النس $$ اء دورا هام $ ا أثن $$ اء الث $$ ورة ف $$ ي مص $ ر. تحويل العالم هو أيضا من الجهود اليومية للنس $ اء - المه $ ات والج $ دات والخ $ وات. الض $$ داد ال $ تي تواجهه $ ا أص $ بحت موض $ وع المحادث $$ ة والرسوم. "نح ن نعتق د أن الف ن يلع ب دورا ك بيرا ف ي بن اء مجتمع ات منفتح ة وتعددي ة ال تي تس مح لبن اء الجس ور والح ديث ع ن القضايا الهامة. الكومكيس في الكثير من الحيان في تاريخه أصبح وسيلة للنشر والتحرر. يكن من خلل الرسم بشكل رئيسي الوصول إلى الناس في أجزاء مختلفة من العالم. وعلى أساس هذه المعتقدات لقد قمنا بتجهيز المشروع البولندي المصري الذي كان جزءا رئيسيا منه هي ورشات عمل الكومكيس - اجتماع مؤلفات من مصر وبولندا. عندما أصبح مركز الثقافة والفنون المعاصرة درب 1718 شريك مركز الثقافة بحر البلطيق ورابطة ارتيرا اتخذ المشروع شكل واقعي واكتسب بعدا حقيقيا بين الثقافات ". كانت المقدمة إلى ورشة العمل الكومكيس الذي دام بين 15-11 نوفمبر في قاع $ ة البل $$ دة القديم $$ ة ف $ ي جدانس $ ك ورش $ ة عم $ ل لي $ وم واحد للمشاركات في المشروع بين الثقافات ) 10 رسامات من مصر و 10 من بولندا( بالشتراك م $$ ع م $ دراء ورش $ ات العم $$ ل. وق $$ د س $ اعد المشاركات النقاش المفتوح حول الديمقراطية وحقوق النسان والمساواة والتنوع في فهم أفضل لموض $$ وع المش $$ روع كم $$ ا أنش $$ أ الجتم $$ اع مساحة حرة للتعارف والتكامل.
نتيجة العمل لمدة خمسة أيام في ورش $ ات العم $ ل ه $ ي الك $$ ومكيس والرس $ ومات والف $ ن التص $ ويري ال $ ذي ع $ رض ه $ و ف $$ ي المع $$ رض. عمل $ ت رسامات الكاريكاتير البولندية والمصرية في ثلث مجموعات والتي كانت بقيادة بياتا سوسنوفكا ياتسيك فرانش ومحمد صلح. مضى العمل في كل من المجموعات بطريقة أخرى. شجعت بياتا سوسنوفكا المشاركات على وص $$ ف قص $$ ة بلده $$ م م $$ ن خلل تاري $$ خ النس $$ اء ف $$ ي عائلتهم. وركز بدوره ياتسيك فرانش ومحمد صلح على تحسين الق $ درة عل $ ى ت $$ أليف القص $$ ص ف $ ي ش $ كل كت $ اب فك $ اهي. اخت $ ار ياتس $$ يك فرانش للعرض العام الكاريكاتير والرسوم من جميع التي تألفت أثناء ورشة عمل. وفي جماعات بياتا سوسنوفسكا ومحمد صلح ت $$ ألفت أعمال التي تلخص اسبوع كامل من المناقشات والتدريبات. عرضت في المعرض كوميكسات ورسومات تظهر كيف كان للعمل الجماعي تأثيرا كبيرا على عم $$ ل الرس $$ امات. وق $$ الت المش $$ تركات ان $$ ه خلل الورشات كانت القيمة الكبر للنفتاح وتبادل الراء وفرصة العمل سويا والتع $$ ارف عل $$ ى ثقاف $$ اتهم والظ $$ روف المعيش $$ ية ف $$ ي بولن $$ دا ومصر وعملية التحول من الوعي. كان ذلك أيضا مصدر إلهامهم الفني. العم $$ ال المعروض $$ ة ف $$ ي المع $$ رض مليئة ب $$ العواطف - تل $$ ك ال $$ تي تصاحب المواضيع المطروحة : العلقات مع النساء في عائلتها والنضج وعب $$ ور الدوار المس $$ ندة تقلي $$ ديا للنس $$ اء ولك $$ ن أيض $$ ا عواط $$ ف تلك التي رافقت التغلب على الحواجز اللغوية ومحاولة فهم كل منهن الخر. كان أهم شيء في خلل المشروع برأي المشاركات ألتقاء نساء من ثق $$ افتين مختلف $$ تين - البولندي $$ ة ومص $$ ر. تختل $$ ف ف $$ ي العم $$ ر والتعليم وحالة السرة والحالة المهنية. العمل في مجموعة من اثنين وتبادل قصة حياتهم و أسرتهم والنعكاس على التاري $$ خ ال $$ ذي ي $$ ؤثر على حياة الناس ساعد على كسر الحواجز بينهم. وقال العديد منهم في اليوم الخير من ورشة العمل أنهم جميع $ ا مم $ اثلت إل $ ى ك $ ل النس $ اء الخري $$ ات بحي $$ ث المش $$ اكل والتج $$ ارب المماثل $$ ة ولك $$ ن م $$ ن ناحي $$ ة أخ $$ رى ش $$ هدوا خلف $$ ات ف $$ ي الظ $$ روف المعيش $$ ية اليومي $$ ة. بلغ $$ ت قيم $$ ة المشروع الفرصة بتحسين وضعه الرسومي ورواية القصص. ومن منذ ان العديد من المشاركات تعلرم أو تحاضر فإنه يت $$ م نق $$ ل المه $$ ارات والمهن الجديدة م $$ ن ش $ خص ال $ ى ش $ خص اخ $ ر. وذك $ رت ورش $ ة العم $ ل أيض $ ا أن يمك $$ ن أن يك $ ون للف $ ن ق $ وة ف $ ي ت $ أليف مس $ احة للح $ ديث ع $$ ن المسائل الهامة. سمحت فرصة مناقشة القرارات الرسمية المعتمدة للمشاركات البحث عن طرق جديدة للتعبير عن أنفس $$ هن. نش $$ أت خلل ورشة العمل مساحة للحوار التي شعرت فيها الرسامات بالحرية وتمكنت من التحدث عن مشاعرهم وتج $$ اربهم واكتش $$ اف نفس $$ هن ف $$ ي ر الفن وفهم انه من الجيد ان يكون هناك اختلف وعلى الرغم من أن تاريخ كل منهن كان مختلف فإنه يتكون في قصة واحدة. وق $$ دم المع $$ رض ف $$ ي مرك $$ ز الثق $$ افي ال $$ دولي ف $$ ي كراك $$ وف وف $$ ي مع $$ رض Cheap East ف $$ ي مدين $$ ة بوزن $$ ان وف $$ ي المرك $$ ز الثق $$ افي ف $$ ي فروتسواف MEDIATEKA ومركز الثقافة والفنون المعاصرة درب في القاهرة. ك $ ان ممكن $$ ا بفض $ ل تع $ اون أعض $ اء مؤسس $ ة الشبكة البولندية آنا ليند. "شكرا لجميع الذين شاركوا في هذا المشروع. كان تحديا كبيرا من المحتوى والتنظيم. شكرا للمشاركات والمدراء عل $$ ى الطاق $$ ة البداعي $$ ة العظيمة. لقد أملت اعمالكم هذا المشرع. شكرا لكم! نحن نخطط لعارض أخرى في بولندا وفي الخارج ونعمل أيض $$ ا عل $ ى اس $$ تمرار المش $$ روع. ولك $$ ن ال $$ ذي يس $ ررنا ك $$ ثيرا ه $$ و أن المش $ اركات اتصال دائم وبدات النشطة المشتركة.
واطفهم $ ن ع $ بير ع $$ يء تع $ ل اي ش $ ن قب $ ولك ة $ اركات المكثف $ ال المش $ ن اعم $$ ط م $ س فق $ ة لي $ و فاكه $ ذي ه $ ال روع $ ر المش $ ديكم نش $$ ي أي $ ع ف $ نض." ومشاعرهم وخبراتهم انرا ميلر و اجنيشكا تشيخوتسكا Scenariusz zajęć międzykulturowych dla grup kulturowo jednorodnych oraz mieszanych Marta Tymińska i Agata Włodarczyk W czasie trwania projektu Kobiety dla demokratycznej (r)ewolucji odbyły się zajęcia integrującomiędzykulturowe dla uczestniczek projektu w wymiarze jednego, sześciogodzinnego spotkania. Na podstawie przeprowadzonych warsztatów trenerki, Marta Tymińska oraz Agata Włodarczyk, przygotowały 6 modułów, jakie można realizować w warunkach szkolnych oraz podczas różnych działań i aktywności edukacyjnych. Moduły: 1. Tożsamość indywidualna oraz kulturowa 2. Tożsamość kulturowa oraz grupowa 3. Podstawy i bariery komunikacji 4. Czym jest kultura? 5. Komiks międzynarodowy 6. Mapa wyjątkowych kobiet Moduł 1. Tożsamość indywidualna oraz kulturowa Temat: Kim jestem jako ja, a kim jestem jako część mojej kultury? Poziom kształcenia: klasy 4-6, gimnazjum, liceum. Metody: praca metodą warsztatową na wolnej od ławek przestrzeni, w kółku. Cele: a) Poznawcze: pojęcia: tożsamość, tożsamość indywidualna, tożsamość kulturowa. b) Kształcące: praca metodą problemową, refleksja, praca nad wglądem. c) Wychowawcze: refleksja na temat różnorodności tożsamości i postaw, Środki dydaktyczne: dla uczestników/uczestniczek warsztatów: karta human bingo (ćwiczenie
zmodyfikowane z innych podręczników); dla osoby prowadzącej zajęcia: wzór karty human bingo, kartka z pytaniami, długopis. Przebieg zajęć: W skład tego modułu wchodzą dwa ćwiczenia. A. Human Bingo. Zadaniem tego ćwiczenia jest lepsze poznanie się grupy, a także refleksja nad faktem, że ludzie się od siebie tak bardzo nie różnią. 1. Wytłumacz, że za chwilę każdy uczestnik i uczestniczka otrzyma kartę Human Bingo (pochodzącą z tego opracowania, podręcznika Amnesty International lub uwzględniającą specjalne potrzeby grupy). 2. Wyjaśnij, że zadaniem uczestników/uczestniczek będzie wypełnienie tej karty, czyli odnalezienie osoby, która spełni każdy z warunków na zasadzie: jeden kwadracik, jedna osoba. Po wypełnieniu wszystkich pól trzeba krzyknąć Bingo! 3. Rozdaj karty uczestniczkom oraz uczestnikom zajęć. 4. Daj znać do rozpoczęcia zadania. 5. Pierwsza z osób, która krzyknie Bingo! może otrzymać jakąś nagrodę cukierka, ciasteczko, plusa lub inny token. 6. Gra toczy się dopóki: wszyscy nie wypełnią kart lub wszystkie osoby na sali nie zostały przepytane. Jest możliwe, że ktoś nie będzie w stanie wypełnić wszystkich kwadracików. Należy w trakcie ćwiczenia zachęcać osoby uczestniczące do poszukiwań, ale ich nie ułatwiać. 7. Zaproś wszystkich do kręgu, po czym zadaj pytania: Czy było trudno zakończyć zadanie? Dlaczego?; Czy którekolwiek z zadań było trudniejsze od innych jeśli tak/nie to dlaczego, które?; Jakie były techniki poszukiwań? Jeśli jakieś dało się zaobserwować, a grupa nie jest tego świadoma opowiedz jej o swoich obserwacjach. B. Tożsamość kulturowa rundka pytań. W trakcie trwania tego ćwiczenia uczestniczki oraz uczestnicy siedzą w kółku. Celem są rozważania na temat różnych rodzajów tożsamości indywidualnej, społecznej oraz kulturowej. 1. Poinformuj uczestniczki oraz uczestników, że za chwilę zadasz im pięć pytań, na które każda osoba z osobna będzie udzielała odpowiedzi. Podkreśl, że nie są one wcale proste i zdajesz sobie z tego sprawę. W razie trudności ze znalezieniem odpowiedzi, daną osobę można przesunąć na koniec
kolejki. Twoim zadaniem, jako osoby prowadzącej, jest robienie notatek i sporządzenie szybkich statystyk (ile osób udzieliło jakiej odpowiedzi etc.). 2. Zadając pytania, nie podawaj przykładów. a. Kim jesteś? Policz, jak często pojawiają się odniesienia do przynależności kulturowej. b. Czy Twoja kultura jest dla Ciebie ważna? Policz odpowiedzi TAK/NIE c. Czy myślisz o sobie codziennie jako o Polce, Polaku? Jeśli w grupie są przedstawiciele innych kultur, dopasuj pytanie do nich. d. Czy teraz myślisz o sobie jako o Polaku/Polce? Jeśli w grupie są przedstawiciele innych kultur, dopasuj pytanie do nich. W przypadku grupy kulturowo jednorodnej to pytanie może nie dać żadnego istotnego efektu, dlatego można je opuścić. e. Kiedy, w jakich sytuacjach Twoja kultura/etniczność jest najbardziej zauważalna? 3. Przedstaw statystyki dla każdego pytania. Jeśli pojawia się jakaś ciekawa zależność, omów ją. Na przykład w danej grupie wiele osób jest świadomych swojego pochodzenia kulturowego (może się pojawić w grupie mieszanej, gdzie liczba osób z innej kultury jest większa lub równa, bądź przynależność do innej kultury jest wyraźnie zauważalna). 4. Podsumowanie: Przynależność do kultury najczęściej uświadamiamy sobie w momencie, gdy znajdziemy się w grupie o odmiennym kulturowym pochodzeniu. Naszą tożsamość kulturową uświadamiamy sobie w odniesieniu do kogoś innego (podobne zależności widać w przynależności grupowej). Zapytaj uczestników o mniejszości etniczne zamieszkujące ich kraj (w przypadku grupy tak mieszanej, jak i jednorodnej). Zadaj pytania: Czy czujesz, że przynależysz do mniejszości etnicznej? Będąc w swoim kraju, kiedy najczęściej myślisz o tym, że należysz do mniejszości etnicznej?
Materiały dydaktyczne: Materiał numer 1: Human Bingo Pytania w tabelce można zmienić zależnie od wieku osób w grupie jak i ich zaplecza kulturowego. Znajdź kogoś, kto... ma zwierzaka. umie pływać. pracuje z mówi więcej ludźmi. niż 2 językami. lubi chodzić na nie lubi zimy. lubi ma prawo czytał/-a dziś podróżować. jazdy. książkę. ma siostrę. ma brata. lubi czytać komiksy. lubi kwiaty. spacery. nie mówi zbyt często ogląda wiele. filmy. umie śpiewać. lubi koty. lubi wstał dziś jest lubi czytać wcześnie. szczęśliwy/-a. poezję. pracuje na jest nie znosi fast- jest pełen etat. studentem. foodów. wegetarianinem/- różnorodną ką. muzykę. Zakończenie: W ramach podsumowania prowadzący zbierają wszystkie najważniejsze kwestie, jakie zostały poruszone w trakcie spotkania. Przypomina, że chociaż ludzie się od siebie różnią, co czasami widać na pierwszy rzut oka (płeć, kolor skóry, wiek), to również są do siebie podobni (zainteresowania, co lubią, czego nie, co jest dla nich istotne). Uwagi: Dodatkowe informacje można znaleźć w następujących opracowaniach:
Nikitorowicz, J. (2010), Grupy etniczne w wielokulturowym świecie, Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne. Oleś, P., Batory, A. (2008), Tożsamość i jej przemiany a kultura, Lublin: Wydawnictwo KUL. Moduł 2. Tożsamość kulturowa oraz grupowa Temat: Co mnie łączy z grupą? Poziom kształcenia: każdy Metody: praca warsztatowa, praca kreatywna, rysowanie. Cele: c) Poznawcze: pojęcia: tożsamość kulturowa, otwartość, samowiedza. d) Kształcące: praca metodą problemową, podejmowanie samodzielnej działalności twórczej (rysunek). c) Wychowawcze: docenianie różnorodności oraz dostrzeganie własnych zalet. Środki dydaktyczne: dla uczestników/uczestniczek warsztatów: kartka papieru, stare gazety i magazyny, klej, nożyczki, taśma klejąca, kredki, flamastry, farbki etc.; dla osoby prowadzącej zajęcia: nic. Przebieg zajęć: A. Na mojej dłoni 1. Powiedz uczestnikom oraz uczestniczkom, że za chwilę rozdasz im kartkę oraz kredki. Ich zadaniem będzie odrysowanie na niej swojej dłoni. Nie będą musieli pokazywać swojej pracy innym. 2. Rozdaj kartki oraz kredki. Poczekaj, aż wszyscy wykonają polecenie. 3. Poproś uczestników/uczestniczki, aby w każdym palcu tak wyrysowanej dłoni zapisali jedną rzecz dotyczącą siebie: (1) co robią w życiu, (2) co lubią robić, (3) z czym się identyfikują, (4) kim są, (5) z czego są dumni. 4. Kiedy wszyscy wypełnią zadanie (może to potrwać kilka minut, w zależności od grupy), zapytaj, czy ktoś chciałby się podzielić swoją ręką z innymi. 5. Warto zapytać, który palec sprawił najwięcej trudności i dlaczego; a także podkreślić, jak ważne jest myślenie o sobie w kategoriach własnych zdolności, a nie braków. Spotkanie można podsumować stwierdzeniem, że nasze życie leży w naszych rękach, każda z osób ma odpowiednie zasoby, aby sobie w tym życiu poradzić. Zaznacz, że kolejne ćwiczenie będzie nawiązywało do tego. B. Herb
1. Podziel uczestników na równoliczne grupy, najlepiej nieprzekraczające 4 osób. W przypadku pracy z grupą kulturowo niejednorodną postaraj się tak podzielić uczestniczki oraz uczestników, by uzyskać podobnie niejednorodne podgrupy. 2. Na środku sali połóż stare gazety oraz magazyny, kredki, farby, pastele, papier, taśmę klejącą, klej, nożyczki itd. 3. Każdej z drużyn przydziel po jednej dużej, niezadrukowanej kartce (może być flipchart, odwrotna strona starego plakatu lub kartka z bloku A3). 4. Poinstruuj, że zadanie polega na stworzeniu grupowego herbu (emblematu) z dostępnych na środku sali przedmiotów. Przy czym w jego skład nie mogą wchodzić żadne słowa i każda osoba z grupy musi zostać uwzględniona w herbie. Dla ułatwienia uczestniczki oraz uczestnicy mogą skorzystać z dłoni stworzonych w poprzednim ćwiczeniu. 5. Daj znać do rozpoczęcia prac i powiedz, za ile minut ten czas się skończy (ok. 6 minut powinno wystarczyć). 6. Każda grupa w kilku słowach powinna zaprezentować swoje dzieło oraz je objaśnić. 7. Pytania podsumowujące: Jak przebiegało ustalenie, co powinno zostać włączone w herb? W jakim stopniu wyniki poprzedniego ćwiczenia okazały się przydatne? Czy w którymkolwiek momencie pojawiły się konflikty? (Jeśli osoba prowadząca je zauważyła, a grupy milczą, warto ten wątek pociągnąć dopytując, na jakim tle pojawiła się niezgoda, jakie były problemy.) Zakończenie: Prowadzący podsumowuje spotkanie, przypomina ustalenia ze spotkania wspólne cechy, istotność własnych zalet itd. Dziękuje dzieciom za uczestniczenie w zajęciach i żegna się z nimi. Uwagi: Nikitorowicz, J. (2010), Grupy etniczne w wielokulturowym świecie, Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne. Oleś, P., Batory, A. (2008), Tożsamość i jej przemiany a kultura, Lublin: Wydawnictwo KUL. Moduł 3. Podstawy i bariery komunikacji Temat: Co nam przeszkadza w rozmawianiu? Poziom kształcenia: szkoły gimnazjalne i ponadgimnazjalne, osoby dorosłe. Metody: praca warsztatowa, dyskusja moderowana, praca w parach. Cele:
e) Poznawcze: pojęcia: definicje komunikacji oraz komunikacji międzykulturowej, f) Kształcące: praca metodą problemową, podejmowanie dyskusji i współpraca z innymi osobami. c) Wychowawcze: kształtowanie postawy otwartości i utrwalanie świadomości, iż efektywna komunikacja jest trudną i wartościową sztuką, a także kluczem do porozumienia między ludźmi. Środki dydaktyczne: dla uczestników/uczestniczek warsztatów: prostokątne kartki - cegiełki, masa samoprzylepna do ścian, kartki i długopisy, karteczki post-it; dla osoby prowadzącej zajęcia: kartony z cytatami o komunikacji (patrz: Materiały dydaktyczne). Przebieg zajęć: A. Cytaty o rozmawianiu 1. Rozłóż na podłodze przygotowane wcześniej kartony z przygotowanymi cytatami dotyczącymi komunikacji (przykładowe znajdziesz w Materiałach dydaktycznych ). 2. Poinstruuj uczestniczki oraz uczestników, żeby wybrali ten, który wg nich najlepiej odpowiada na pytanie Czym jest komunikacja? i przy nim stanęli. 3. Gdy wszyscy już wybiorą, przedyskutuj z każdą z grup ich decyzje. Jeśli jakiś cytat nie zostanie wybrany, zapytaj dlaczego. 4. W podsumowaniu zaznacz, że tak naprawdę wszystkie cytaty odpowiadają na zadane pytanie. Razem zaś tworzą pełniejszy obraz niż czyniły to osobno. Czasem wniosek ten sam nasuwa się uczestnikom, innym razem osoba prowadząca powinna na niego naprowadzić. B. Bariery w rozmawianiu 1. Podziel grupę na pary (w przypadku grupy mieszanej kulturowo pary mieszane). 2. Poproś, aby pary zastanowiły się nad sytuacjami z życia, kiedy napotkali na duże trudności w porozumieniu się z drugą osobą. Niech jedna osoba opowiada, a druga słucha i zanotuje, jaki wystąpił problem komunikacyjny. 3. Następnie niech para zastanowi się, jak można zaradzić podobnym problemom w przyszłości. 4. Narysuj na flipcharcie/tablicy cegły i poproś przedstawicieli/przedstawicielki par, żeby powpisywali problemy komunikacyjne w osobne cegiełki.
5. Następnie rozdaj parom małe kawałki papieru/kartki samoprzylepne i poleć, aby na nich wypisały możliwe rozwiązania, a następnie przykleiły je do odpowiednich cegiełek. Za każdym razem, gdy osoba będzie podchodzić, by przylepić swoje rozwiązanie, powinna uzasadnić swoją decyzję. 6. Ilość kartek pokazuje, jak wiele mamy dziur w komunikacji ile jest problemów, którym trzeba zaradzić. 7. Podsumowanie: Jak trudno było zdiagnozować problem? Jak trudno odnaleźć rozwiązania? Problemy w komunikacji mogą pojawić się na każdym etapie komunikacyjnym. Co pomaga je przezwyciężać? (wola, chęć, praca, bycie świadomym ich występowania). Materiały dydaktyczne: Materiał #1 Cytaty do Cytatów o rozmawianiu Cytat 1: Najważniejsza rzecz w komunikacji to usłyszeć to, co nie zostało powiedziane. - Peter F. Drücker Cytat 2: Ludzie zwykle widzą to, czego szukają i słyszą to, co chcą usłyszeć. - Harper Lee, Zabić drozda Cytat 3: Ważną rzeczą jest, nigdy nie przestawać pytać. - Albert Einstein Zakończenie: Prowadzący przypomina najważniejsze informacje z zajęć poświęconych komunikacji, a także dziękuje uczestnikom i uczestniczkom za aktywny udział. Moduł 4. Czym jest kultura? Temat: Oblicza kultury czym jest kultura i dlaczego ją badamy? Poziom kształcenia: dzieci i młodzież szkolna, osoby dorosłe. Metody: praca warsztatowa, wykład, praca w grupach. Cele: g) Poznawcze: definicja kultury, poznanie terminów: kultura materialna, kultura duchowa, wielokulturowość. h) Kształcące: praca metodą problemową, podejmowanie inicjatywy w dyskusji, nauka współpracy. c) Wychowawcze: kształtowanie postawy doceniającej kulturową różnorodność świata. Środki dydaktyczne: dla uczestników/uczestniczek warsztatów: kilka dużych flipchartów, flamastry i kredki, karteczki samoprzylepne (lub karteczki, które później taśmą bądź masą mocującą będzie można przyczepić), długopisy; dla osoby prowadzącej zajęcia: rysunek góry lodowej na flipcharcie. Przebieg zajęć: A. Narysuj mi kulturę
1. Podziel grupę na podgrupy, najlepiej nie więcej niż 4 osobowe (jeśli pracujesz z grupą niejednorodną, postaraj się tak poprowadzić podział, aby żadna z grup nie była jednorodna kulturowo). 2. Każdej z grup wręcz flipchart i zestaw kolorowych kredek oraz flamastrów. 3. Wytłumacz, że teraz będziecie zastanawiać się wspólnie nad tym, czym jest kultura i dlatego prosisz, żeby najpierw osoby w grupach omówiły, co im się kojarzy z tym pojęciem, a potem to narysowały. Czas trwania ćwiczenia: około 10 minut. 4. W trakcie ćwiczenia chodź po sali, moderuj, zachęcaj do dyskusji i rysowania. 5. Po zakończeniu rysowania poproś każdą grupę, żeby przedstawiła swój rysunek i omówiła co przedstawia. Moderuj dyskusję, zwracaj uwagę na wspólne elementy plakatów, a także na różnice. Mogą pojawić się również definicje żartobliwe, je również włącz w analizę. Zwróć szczególną uwagę na to, czy rysunki prezentują przede wszystkim kulturę materialną, czy duchową. Zapytaj: dlaczego tak, a nie inaczej? Co jest łatwiejsze do narysowania? Jaka jest różnica pomiędzy jedną, a drugą? 6. W ramach podsumowania zaproś do kolejnego ćwiczenia. B. Góra lodowa 1. Rozdaj uczestnikom i uczestniczkom karteczki samoprzylepne oraz długopisy. Przypomnij im, co narysowali w poprzednim ćwiczeniu. Teraz poproś, żeby na karteczkach wypisali poszczególne rzeczy, które według nich składają się na kulturę. Jeden aspekt jedna karteczka samoprzylepna. Każda osoba powinna przygotować co najmniej dwie karteczki. 2. Powieś na ścianie lub tablicy flipchart z narysowaną górą lodową. Rysunek musi uwzględniać czubek góry lodowej (mniejszy), linię wody oraz resztę bryły (większa część). Wyjaśnij, że w kulturze bardzo często jest tak, że widzimy tylko pewne jej elementy na pierwszy rzut oka reszta pozostaje niewidoczna. Jeżeli grupa ma trudności ze zrozumieniem, zapytaj, co jest widoczne, gdy przybywają do innego, nieznanego im kraju, a co jest niewidoczne. 3. Po tym krótkim wprowadzeniu poproś poszczególne osoby, żeby przykleiły swoje karteczki do rysunku według swojego uznania. Jeżeli to, co mają napisane na kartce, jest widoczne w kulturze od razu, to przyklejamy ją w okolice czubka góry, jeśli zaś nie wtedy na dół. Mogą się zdarzyć również kwestie sporne, wtedy można przykleić takie karteczki na linii wody. 4. Poproś wszystkich, żeby usiedli na miejscach. Przeanalizuj z grupą obraz, jaki stworzyły przyklejone karteczki. Odczytaj je po kolei i pogrupuj wedle uznania. Jeżeli ktokolwiek będzie miał
wątpliwości co do umiejscowienia karteczek przedyskutujcie to i wspólnie znajdźcie odpowiednie miejsce. 5. Omów ćwiczenie. Zadaj grupie kilka pytań: (1) Jak wam się robiło to ćwiczenie? (2) Czy zobaczyliście coś nowego? (3) Czy chcecie dodać coś od siebie? (4) Czy te widoczne i niewidoczne aspekty kultury wpływają na siebie? (5) Czy mogą być różne lub te same w różnych kulturach? (6) Jak to może wpływać na kontakt między kulturami? (7) Co to jest szok kulturowy? Zakończenie: Podsumuj zajęcia podkreślając, że jest to jedynie wstęp do głębszego poznania innych kultur, a także tego, jak my funkcjonujemy w swojej kulturze. Podziękuj za udział w zajęciach i dyskusje. Uwagi: Przed tymi zajęciami należy zapoznać się z literaturą dotyczącą zarówno kultury, jak i psychologii międzykulturowej. Należy przyswoić sobie znaczenie takich terminów jak: kultura, szok kulturowy, międzykulturowość, kultura materialna i duchowa. Zachęcamy do lektury następujących publikacji: Boski. P. (2009), Kulturowe ramy zachowań społecznych. Podręcznik psychologii międzykulturowej, Warszawa: PWN. Nisbett. R. E. (2009), Geografia myślenia. Dlaczego ludzie Wschodu i Zachodu myślą inaczej, Sopot: Smak Słowa. Baldwin. E. i in. (2007), Wstęp do kulturoznawstwa, Poznań: Zysk i Spółka. Moduł 5. Komiks międzynarodowy Temat: Czy komiks jest wszędzie taki sam? Poziom kształcenia: szkoły gimnazjalne i ponadgimnazjalne, osoby dorosłe. Metody: praca z tekstem kultury, praca w grupach i praca w parach, dyskusja, metoda warsztatowa. Cele: i) Poznawcze: pojęcia: strip komiksowy, one-shot, narracja, grafika, kreska, kadrowanie, dialogi. j) Kształcące: kształtowanie zdolności czytania tekstów kultury popularnej. c) Wychowawcze: docenianie różnorodności, współpraca, rozbudzanie ciekawości i zachęcanie do czytania. Środki dydaktyczne: dla uczestników/uczestniczek warsztatów: wydruki komiksów z różnych kultur, po dwa egzemplarze na parę/grupę, kartki z wydrukowanymi pytaniami. Przebieg zajęć: Comic Book International
1. Przygotuj szereg komiksów z różnych kręgów kulturowych (z różnych krajów i czasów). Najlepiej by było, gdyby były to krótkie stripy komiksowe albo jednostronicowe publikacje z pointą. Mogą to być też fragmenty dłuższych publikacji, ale dobrze, jeżeli tworzyłyby samodzielną całość. Dobrze, żeby komiksy poruszały tę samą problematykę lub tematykę ( inaczej ćwiczenie nie osiągnie zamierzonego celu). 2. Podziel grupę na pary albo (jeżeli osób jest więcej albo przykładów mniej) mniejsze podgrupy. Przetasuj wydruki i rozdaj po dwa (różne) egzemplarze na parę/grupę. Poproś o przeanalizowanie tych prac. 3. Rozdaj grupom kartki z pytaniami. Nie trzeba na nich zapisywać odpowiedzi, najważniejsze jest, żeby para/grupa przedyskutowała kolejne aspekty tego komiksu. 4. Podczas dyskusji chodź po sali, moderuj, zadawaj dodatkowe pytania. Gdy zauważysz, że w grupach zaczyna się odchodzić od rozmawiania o komiksach, przerwij dyskusję i przystąp do ogólniejszego omówienia. 5. Poproś każdą parę/grupę o pokazanie swoich komiksów oraz ogólne wypowiedzenie się na temat różnic i podobieństw w tych produkcjach, a także na temat wrażeń z lektury tych komiksów. Dopytuj: (1) Które komiksy bardziej wam się podobają? (2) Które są bardziej czytelne? (3) Czy coś was zaskoczyło? 6. Przejdź na bardziej ogólny poziom. Zapytaj, czy w komiksach widać górę lodową znaną z poprzednich zajęć (o ile były wykonywane w tej grupie). Co jest bardziej widoczne: zewnętrzne czy wewnętrzne przejawy kultury? Konkluzja ćwiczenia może być bardzo różna, ważne jest jednak, żeby na koniec zaznaczyć iż kultura ma wpływ na wytwarzane w jej obrębie treści. Sposób opowiadania, akcentowanie problemów czy elementów historii może się różnić w zależności od tego kto ją opowiada kobieta lub mężczyzna, ateista lub osoba wierząca. Zwykle to, co nam się bardziej podoba jest bardziej podobne do tego, co widzimy każdego dnia, ponieważ jest nam znajome. Czytanie komiksów pochodzących z innych kultur wymaga od nas większego wysiłku, ponadto niektóre jego elementy mogą pozostać dla nas niejasne, jak na przykład wykorzystane symbole lub odniesienia kulturowe. W takich wypadkach czasem trzeba poświęcić więcej czasu, aby poszukać dodatkowych informacji poza samym tekstem. Materiały dydaktyczne: Pytania do ćwiczenia Comic Book International 1. Jak myślisz, o czym są te komiksy? Komiks 1: Komiks 2:
2. W jaki sposób jest opowiedziana historia? 3. Czy to dla Ciebie czytelny sposób? 4. Jak myślisz, jakie to rodzaje komiksów (np. komiks superbohaterski, komedia obyczajowa, fantasy, manga)? 5. Czy jesteś w stanie rozpoznać, z jakiego kraju jest ta produkcja? 6. Jak jest przeprowadzona narracja? Jak ułożone są dialogi? Jak jest poprowadzona kreska? Zakończenie: W ramach podsumowania można zapytać o to, jakie komiksy osoby uczestniczące czytają na co dzień. Uwagi: To ćwiczenie wymaga od osoby prowadzącej ogólnej znajomości sztuki komiksowej. Ważne jest, żeby było przeprowadzone przez osobę, która czyta komiksy i ma ogólne rozeznanie. Niekoniecznie musi być znana cała historia komiksu światowego, niemniej jednak temat ten trzeba lubić, aby móc swobodnie przeprowadzić to ćwiczenie. Wskazane by było, żeby wybrane komiksy stanowiły zamkniętą całość fabularną, a jeśli nie żeby osoba prowadząca zajęcia znała kontekst i aspekty fabularne komiksu. Przygotowane egzemplarze komiksowe powinny być pogrupowane w pary tematyczne np. komiksy obyczajowe albo historyczne. Trudno jest porównywać do siebie dwa komiksy odrębne nie tylko kulturowo ale też gatunkowo. Proponowana literatura o komiksie: Kuczyńska, K. (2012). Polski komiks kobiecy. Warszawa: timof i cisi wspólnicy. Szyłak, J. (2010). Komiks: świat przerysowany. Gdańsk: słowo/obraz terytoria. Szyłak, J. (2000). Komiks. Kraków: Znak. Moduł 6. Mapa wyjątkowych kobiet Temat: Czy kobiety mogą zmienić świat? Poziom kształcenia: szkoły gimnazjalne i ponadgimnazjalne, osoby dorosłe. Metody: praca w grupach, praca warsztatowa, dyskusja. Cele: k) Poznawcze: pojęcia: praca społeczna, demokracja, prawa człowieka. l) Kształcące: praca metodą problemową, podejmowanie samodzielnej działalności twórczej (rysunek). c) Wychowawcze: kształtowanie poczucia estetyki i rozwój kulturalny uczniów/uczennic poznanie dziedzictwa i krajobrazu kulturowego oraz zabytków swojego regionu na przykładzie budynku Ratusza Staromiejskiego oraz Nadbałtyckiego Centrum Kultury. Środki dydaktyczne: dla uczestników/uczestniczek warsztatów: małe karteczki samoprzylepne, długopisy, wycięte kształty kontynentów (do podziału na grupy); dla osoby prowadzącej zajęcia: mapa świata na flipcharcie lub innej planszy.
Przebieg zajęć: 1. Podziel uczestników i uczestniczki na grupy, najlepiej 4 lub 5 osobowe (jeśli pracujesz z grupą kulturowo niejednorodną, postaraj się, aby podgrupy nie były kulturowo jednorodne). Wykorzystaj do tego metodę losowania. Rozdaj wszystkim osobom wcześniej wycięte szablony kontynentów. Zadanie polega na tym, aby stworzyć mapę świata poprzez odnalezienie innych osób, które posiadają pozostałe z kontynentów. 2. Rozdajemy każdej grupie kilka karteczek samoprzylepnych i prosimy, żeby wspólnie wytypowali od 3 do 6 kobiet, które (1) są im znane, (2) przyczyniły się do zmienienia oblicza tego świata np. walczyły o wolność, demokracje, były artystkami i (3) tym podobne postacie. Liczba wybranych osób zależy od liczebności grup i tego, jak długo ma trwać ćwiczenie, im więcej postaci zostanie wybranych w danej grupie, tym dłuższe ćwiczenie. Wybór postaci grupy mają przedyskutować i wspólnie wynegocjować w grupie. 3. Podczas dyskusji moderuj grupy, monitoruj dyskusje dotyczące wyboru postaci, zadawaj dodatkowe pytania. 4. Zakończ część dyskusji w grupach. Następnie pokaż flipchart z narysowaną mapą świata (albo faktyczną mapę świata) i poproś kolejne grupy o przedstawienie swoich bohaterek. Kolejne nazwiska przyklejaj na mapie. Przy wyczytywaniu i charakteryzowaniu kolejnych postaci dopytuj, dlaczego zostały wybrane właśnie one i czy wybór powtarza się w innych grupach. Jeśli inne grupy również wybrały tę postać, niech uzasadnią swój wybór i również dokleją karteczkę. 5. Pod koniec przyjrzyj się mapie i zapytaj grupę, jaki obraz im się wyłania z tej mapy. Skąd są najbardziej znane im kobiety? Czy łatwo było wybrać? A czy łatwo było przekonać grupę do tych postaci? Na koniec zapytaj się o wrażenia z ćwiczenia. Zakończenie: Osoba prowadząca zajęcia wprowadza pojęcie herstorii jako nurtu w historii, który odzyskuje kobiety do głównego dyskursu. Uwagi: To ćwiczenie fantastycznie się sprawdza w grupach kulturowo niejednorodnych, gdzie następuje niezwykle żywa wymiana biogramów niezwykle interesujących kobiet. Ważne jest, aby przed przystąpieniem do tego ćwiczenia być zaznajomionym ze zjawiskiem herstorii. Można zapoznać się z następującą literaturą: Jak pisać teksty herstoryczne?, http://metropolitanka.ikm.gda.pl/czytelnia/artykuly/jak-pisac-tekstyherstoryczne/ Furgał. E. (red.) (2013) Krakowski Szlak Kobiet. Przewodniczka po Krakowie Emancypantek. Tom 1. Kraków: Fundacja Przestrzeń Kobiet.
Intercultural workshop scenarios for groups culturally uniform or mixed Marta Tymińska and Agata Włodarczyk Within the project "Women for Democratic (R)evolution" an intercultural-integrating 6-hour-long workshop was held. Based on the experience from the workshop, the trainers Marta Tymińska and Agata Włodarczyk have prepared 6 modules that can be used by teachers, educators during school lessons/hours and during various educational activities. Modules: 1. Cultural and individual identity 2. Cultural and group identity 3. Basics and barriers of communication 4. What is culture? 5. International comic 6. A map of outstanding women Module 1. Cultural and individual identity Subject: Who am I as I and as part of my culture? Level of education: children between 12-18 Methods: workshop methods in a space free of tables, in a circle. Aims:
a) b) c) cognitive: terms: identity, individual (personal) identity, cultural identity instructive: problem-oriented work model, insight educational: analysing diverse identities and roles Materials: For participants: Human bingo sheet (excercise modifed from other workshop handbooks); For trainers: Human bingo model sheet, sheet with questions, pen Excercises: in this module there are two excersises. A. Human Bingo The aim of this exercise is to allow the group to get to know each other better, as well as to show that people are not so different from each other. 1. Explain, that in a moment, each of the participants is going to receive a sheet of Human Bingo (attached to this scenario, or from Amnesty International book, or some other source, created in accordance with the needs of the group). 2. Explain that the aim is to fill the chart by finding a person fulfilling all the criteria based on the rule: one square, one person. After filling in all squares one shouts: "Bingo!" 3. Give the sheets to participants 4. Make a sign to begin the search. 5. First person shouting Bingo! can get a prize - a candy, a cookie, a plus or another token. 6. The game continues until: all participants fill their charts or everyone asked another people and found no one meeting the requirements. It is possible that someone will not be able to fill in all the squares. You should encourage the search, but should not make it easier by helping. 7. Invite everyone to the circle and ask questions: Was it difficult to finish the task? Why?; Was there any square more difficult to fill compared to others if yes, why? which?; what were the techniques
of the search used? If you could notice techniques which the group was not aware of tell them about your observations. B. Cultural identity a round of questions. This exercise is done with the participants seated in a circle. The aim is to consider different types of identity individual, social and cultural. 1. Tell the participants that you are going to ask each of them 5 questions. Emphasize that the questions are not easy and that you are aware of it. If a person has problems with finding an answer they can be moved towards the end of the round. Your task as the leader is to make notes and make quick statistics (how many people answered each question). 2. While asking the questions do not give examples. a. Who are you? - Count how many answers relate to cultural identity b. Is your culture important to you? - Count answers YES/NO c. Do you consider yourself to be a Polish person every day? - If there are other cultures represented in the group modify the question accordingly. d. Do you consider yourself as a Polish person now? - If there are other cultures representatives, modify the question accordingly. In case of a mono-cultural group this questions may not bring any significant effect, so you can skip it. e. When, in what situation is your ethnic identity most visible? 3. Present the statistics for each question. If there is some interesting correlation, discuss it. For example you can have in the group participants that are aware of their cultural identity; if the group is culturaly mixed that situation is highly probable to appear. 4. Summary: We most often become aware of the cultural identity, when we are in a group with different cultural background. Our cultural identity becomes most apparent when we relate ourselves to those other people (similar correlations are visible in a group identity). Ask the participants about ethnic minorities living in their respective countries. Ask questions: Can you feel that you belong to a minority? In your country, when do you feel that you belong to an ethnic minority?